Relacje z bliskimi i przepis na szybko po prostu się ze sobą kłócą. Nie wyobrażam sobie troski o moje „TY – JA” bez zaufania temu, co moje i indywidualne, co pozwala mi czytać Ciebie i siebie. W „przepisie” podaję więc tylko garść uwag i refleksji do wykorzystania – ewentualnie i wcale niekoniecznie.

Sztuka terapeutycznego słuchania nie jest kwestią jakiejś jego „charyzmy”. Choć w dużej mierze oparta na jego intuicji i zrozumieniu samego siebie, nie jest ona wyłącznie przejawem jego oryginalności czy uzdolnień. Rządzi się pewnymi regułami wyznaczonymi kierunkiem procesu terapeutycznego i rozumieniem działania ludzkiej psychiki.

„Słuchać, słuchać, nie przymuszać do niczego. Chciałbym pogodzić się z samotnością, jaką narzuca mi ten obowiązek. Gdybym miał codziennie świadomość, że ta cząstka samotności przeznaczona jest tylko dla Niego... Słuchać, nie przymuszając do niczego. Pojmować sercem, zrozumienie przyjdzie później” (Brat Roger).

Towarzyszenie duchowe jest aktywnością wypływającą z potrzeby twórczości, realizuje się w relacji międzyludzkiej opartej na bezinteresownej życzliwości. Towarzyszący nie może być nastawiony przede wszystkim na skuteczność, przeważnie nieuchwytną dla niego. Podejmuje służbę w najszlachetniejszym tego pojęcia znaczeniu: staje się pomocnikiem Ducha Świętego.

Chrześcijanin nie może być dzisiaj agitatorem i „marketingowcem”. Współczesny ewangelizator powinien przede wszystkim umieć po prostu być. Z tego winno wypływać cierpliwe towarzyszenie, szczery szacunek dla człowieka, umiejętność ofiarowania siebie, wsłuchiwanie się w innych ludzi, podprowadzanie pod progi Tajemnicy

Jak twórczo czytać Biblię? Skoro wierzymy, że Biblia jest słowem Boga i że Jego słowo jest nie tylko twórcze, ale i stwórcze, można przeformułować powyższe pytanie i zastanowić się, co zrobić, by czytając Biblię, naprawdę słuchać i usłyszeć Boga?