Jezus nie sprzeciwia się płaceniu podatków Rzymowi, ale przede wszystkim przypomina, że boskim cesarzem jest tylko Bóg i to do Niego należy również Cezar, który bezprawnie przywłaszczył sobie prerogatywy Boga. Jezus nie ma zamiaru lekceważyć władzy politycznej, ale relatywizuje jej znaczenie.