Pięćset lat od nawrócenia Ignacego Loyoli i czterysta lat od jego kanonizacji skłoniły jezuitów, by ogłosić Rok Ignacjański. Jest co wspominać i za co dziękować! Nasuwa się jednak pytanie, czy dziedzictwo ignacjańskie jest nadal aktualne...

Jeśli ktoś zamierza pomagać innym w rozwoju duchowym jako kie­rownik duchowy, sam musi być człowiekiem zanurzonym w głę­bokiej relacji osobowej do Boga.

W każdej sytuacji duszpasterskiej, nie tylko w dawaniu Ćwiczeń, lecz także w pracy parafialnej, w szkole, ważne staje się pytanie o to, co dzieje się w sercu ludzi, do których jesteśmy posłani.

Dziś widzę, że jedyne, czego Jezus ode mnie oczekiwał podczas rekolekcji, to czas… Bycia razem podczas rozmów, wspólnego milczenia, cieszenia się swoją obecnością. Taki miesiąc miodowy z Jezusem.

Przedstawiamy wybrane pojęcia z duchowości ignacjańskiej, z któ­rymi wcześniej czy później spotkamy się na drodze rozwoju ducho­wego ze św. Ignacym Loyolą.

W rekolekcyjnym odosobnieniu ważne jest nie tylko milczenie ust, lecz także milczenie uszu i oczu, a przede wszystkim milczenie serca. Istotą wyciszenia wewnętrznego staje się słuchanie tego, co dzieje się w naszym sercu.