Jak pomóc młodym podejmować dojrzałe decyzje? Czyli takie, którym towarzyszy namysł nad ich przedmiotem, świadomość konsekwencji i gotowość wzięcia odpowiedzialności za to wszystko, co towarzyszy ich podejmowaniu i pojawia się „po”.

W relacjach z innymi często odwołuję się do żartu. Kiedy stosuję go z umiarem, bardzo ułatwia mi życie w chwilach stresu. Kiedy jednak mniej się kontroluję, moje żarty ranią ludzi. Czasami też odbierane są jako próba dominowania nad innymi, choć ja sam nie mam takich intencji. Nie wiem, czy nie nadużywam żartu w relacjach z innymi?

Zainteresowanie mediów celibatem bywa dwuznaczne. Koncentrują się one przede wszystkim na nadużyciach w tej sferze. Nie interesuje ich natomiast teologiczny sens bezżenności dla królestwa niebieskiego. Pojedyncze przypadki sprzeniewierzenia się idei celibatu bywają uogólniane, a to rzuca cień na wszystkich księży.

Człowiek przez doświadczane cierpienie nabywa większej dojrzałości i zaczyna dostrzegać, że życie jest darem. A kiedy ów dar stopniowo traci, tym bardziej go ceni. Oczywiście nie jest łatwo być zadowolonym ze stale degradującego się życia, w sytuacji, gdy postępująca choroba na przykład unieruchamia nogi, ręce, gdy zaczyna się mieć kłopoty z oddychaniem czy mówieniem.

Co po nas zostanie? Ważne pytanie. Szkoda tylko, że nie spędza snu z powiek statystycznego Kowalskiego, lecz jest co najwyżej uprzywilejowanym zajęciem intelektualistów. Tym, co męczy przeciętnego dwudziesto- lub trzydziestolatka, są zrozumiałe skądinąd przyziemności w rodzaju: "Z czego zapłacę za studia?" lub "Skąd wziąć w tym roku fundusze na wakacje?".

Czy akceptujesz siebie? Czy rozwijasz własne talenty i zdolności? Czy kształtujesz w sobie dojrzałą i odpowiedzialną seksualność poprzez unikanie pornografii, samogwałtu? Czy pogardzasz sobą? Czy myślisz o popełnieniu samobójstwa? Czy próbowałeś - próbowałaś okaleczać się lub odebrać sobie życie? Oto zaledwie kilka pytań z listy grzechów przeciwko sobie.