kontemplacja ignacjańska
powiązane treści:
Człowiek – zwierzę kontemplujące
Wyobraźnia, paradoksalnie, jest pomostem między wielkimi ideami a prozą życia codziennego. W trakcie każdej kontemplacji jednym z kroków ma być wejście w siebie, aby wyciągnąć jakiś pożytek duchowy.Czy potrzebuję kontemplacji?
Kontemplacja rozumiana jako praktyka modlitwy ma ostatecznie prowadzić do postawy kontemplacji w codzienności. Do szukania i znajdowania Boga we wszystkich rzeczach. Możemy ją opisać również jako postawę bycia w kontakcie ze sobą i przy Bogu.Życie Duchowe • JESIEŃ 92/2017
Kontemplacja: wyobraźnia a modlitwaTen numer jest zaproszeniem do rozwinięcia na modlitwie skrzydeł wyobraźni. Św. Ignacy Loyola proponował „ćwiczenie zmysłów duchowych”, a podczas kontemplacji „kazał wyobrażać sobie, jak mówię i słyszę, jak wącham i dotykam, jak widzę i smakuję… a potem się nad tym zastanowić”.Modlitwa, która uczy służyć
Chrześcijanin nie może być dzisiaj agitatorem i „marketingowcem”. Współczesny ewangelizator powinien przede wszystkim umieć po prostu być. Z tego winno wypływać cierpliwe towarzyszenie, szczery szacunek dla człowieka, umiejętność ofiarowania siebie, wsłuchiwanie się w innych ludzi, podprowadzanie pod progi TajemnicyTrzydzieści dni przed Panem
Doświadczenie trzydziestodniowych rekolekcji ignacjańskich było dla mnie wielką łaską. Pan Bóg działał w nich z jednej strony bardzo hojnie, z drugiej – zaskakująco. W jasny i mocno odczuwalny sposób doświadczyłem tego już w pierwszym tygodniu Ćwiczeń. Pan Bóg na tym jednak nie poprzestał. Wciąż dawał więcej i więcej…Życie Duchowe • WIOSNA 74/2013
Ufam TobieWiosenny numer „Życia Duchowego” (74/2013) poświęcony jest tematowi „Ufam Tobie”. Piszemy w nim o obliczach zaufania i zagrożeniach dla niego. Zaufanie to podstawa relacji międzyludzkich, ale ważne jest także dla pogłębionego życia duchowego. Jak podkreśla we wstępie do numeru ks. Krzysztof Grzywocz, „bez ufności wiara traci swój istotny wymiar”.
Strony |