Obecność osoby uzależnionej w naszym otoczeniu stanowi wyzwanie dla nas, by się zmieniać. Wspierać poprzez własną abstynencję – nie proponować alkoholu, nie rozmawiać o nim. Milczenie w tym wypadku to przejaw miłości bliźniego. Rezygnuję z alkoholu ze względu na innych.

Ze Stanisławem Łucarzem SJ, prezbiterem wspólnoty neokatechumenalnej, rozmawia Jacek Siepsiak SJ.

Chodzi nie tylko o to, żeby się modlić, ale żeby modlić się autentycznie. Chodzi też o coś niewyobrażalnie więcej: kresem naszego doczesnego pielgrzymowania jest przemiana nas całych w całoosobową modlitwę. „Do Chrystusa bowiem – i trudno się z tą uwagą Adrianny von Speyr nie zgodzić – żadna dusza nie dotrze inaczej niż w rozmodleniu”.

Wspólne dobre życie jest możliwe. Za moim osobistym przekonaniem stoją murem świadectwa małżeństw, z którymi mam przyjemność od lat obcować. Są dla mnie twardym i namacalnym dowodem empirycznym. Małżeństwo daje im siłę do pokonywania trudności, oparcie w kryzysach i napęd do rozwoju.

Gdy pytamy o stan „zdrowia” życia konsekrowanego, gdy narzekamy na współczesne choroby, to warto zapytać się, czy rozsądnie gospodarzyliśmy konserwantami. Tak roboczo nazwałbym normy, które powinny służyć życiu konsekrowanemu, a w praktyce powoli, po cichu i podstępnie niszczą je. O tym chciałbym napisać. Pragnę po prostu zachęcić do zastanowienia się, czemu jedno i to samo nieraz buduje, a nieraz rujnuje.