7 czerwca 1967 roku - po tak zwanej wojnie sześciodniowej - izraelskie oddziały wojskowe zdobyły Jerozolimę Wschodnią. Minister obrony Mosze Dayan wraz z ówczesnym naczelnym generałem sił wojskowych Icchakiem Rabinem oświadczyli uroczycie pod Ścianą Płaczu: "Jerozolima jest wolna. Dotychczas podzielona stolica Izraela jest zjednoczona. Powróciliśmy na nasze święte miejsca, aby się z nimi nigdy nie rozstać".

Jedyną kobietą określaną w Torze mianem "matki w Izraelu" była Debora z Księgi Sędziów. Wszelako nie tylko ją mamy na myśli, mówiąc o matkach biblijnych. Na ogół do ich grona zaliczamy Sarę, Rebekę, Rachelę i Leę. Co do innych kobiet, jakie miałyby się znaleźć wśród nich, nie ma jednomyślności.

W wywiadzie została przedstawiona historia chasydyzmu, żydowskiego ruchu religijnego o charakterze mistycznym, który powstał w XVIII wieku na ziemiach polskich. Za jego twórcę uznaje się żyjącego w latach 1700-1760 Izraela ben-Elizera, zwanego Baal Szem Tow, co można przetłumaczyć jako "Pan Dobrego Imienia". Jego nauka była próbą syntezy tradycjonalizmu żydowskiego z mistycyzmem.

"Izrael stworzył Biblię, zaś Biblia stworzyła Izrael" - to powiedzenie zwięźle, lecz prawdziwie wyraża miejsce i rolę Biblii w tożsamości i dziejach wyznawców judaizmu. Religia żydowska nie jest monolitem - a stwierdzenie to dotyczy nie tylko jej współczesnego zróżnicowania, lecz również dawniejszej i nowszej historii.