Może ten szok zupełnie innej codzienności, która nadeszła tak niespodziewanie, jest nam potrzebny, byśmy zaczęli cenić życie. Bylebyśmy tylko na egoistycznym spojrzeniu na to ży­cie nie poprzestali.

Moja miłość do teatru budzi się i zasypia co jakiś czas. Nie ma stałych rytmów hibernacji ani ustalonych przypływów i odpły­wów. Ostatni rok był czasem teatralnego pobudzenia. Całkiem sporo zobaczyłam i sporo dzięki teatrowi przeżyłam.