Wiosna 2020 roku uwięziła naszego „ducha w kwarantannie”, stawiając przed nim wiele trudności, a nierzadko wręcz dramatycznych doświadczeń. W jesiennym numerze chcemy przyjrzeć się bliżej koronakryzysowi i wyzwaniom, nie tylko w sferze duchowej, jakie przed nami stawia.

Kasper Mariusz Kaproń OFM w artykule otwierającym numer podkreśla rolę, jaką w czasach pandemii ma do odegrania teologia, między innymi w szukaniu sensu tego, co obecnie przeżywamy.

Pytanie o sens ostatnich doświadczeń pojawia się też w artykule ks. Andrzeja Draguły pt. „Błogosławieństwo jak Hiobowe szczęście”, który rozważa, „czy winniśmy wdzięczność koronawirusowi”, a także w refleksji Marii Miduch zatytułowanej „Kara Boża czy lekcja do odrobienia?”.

Magdalena Kozak zastanawia się, czy pandemia, która sprawiła, że „zostaliśmy w domu”, rzeczywiście odseparowała nas od drugiego człowieka, i opisuje „relacje z Innym w masce i ponad nią” z perspektywy filozofii Emmanuela Lévinasa.

W dwóch kolejnych artykułach Marek Blaza SJ i Łukasz Sośniak SJ piszą o szoku wywołanym ograniczeniami związanymi z dostępem do Najświętszego Sakramentu, próbując odpowiedzieć na pytanie: Co naszemu życiu duchowemu może dać eucharystyczna abstynencja? To patologia czy ćwiczenie duchowe? Te dwie refleksje uzupełnia ks. Krzysztof Porosło, zwracając uwagę na potrzebę powrotu do postu, który pozwoliłby nam „odczuć głód obecności Pana”.

Post i wstrzemięźliwość to także ograniczenia w sferze konsumpcji, których doświadczyliśmy „w czasach zarazy”. Rafał Huzarski SJ pisze w tym kontekście o wewnętrznym konflikcie, jaki może się w nas zrodzić. Bo z jednej strony znawcy mówią, że dobrostan człowieka zależy od gospodarki opierającej się w dużej mierze na konsumpcjonizmie, a z drugiej wiele krytycznych słów pada dziś pod adresem zachodniego konsumpcjonizmu, który spycha na bok kwestie solidarności międzyludzkiej czy ochrony środowiska. Czy dobrobyt zapewni nam i rozwój, i przetrwanie?

W numerze relacja o duszpasterstwie z limitami Romana Groszewskiego SJ, w której autor opisuje pierwsze tygodnie pandemii w jednej z warszawskich parafii, a także świadectwo z Karmelu Joanny Grodzickiej OCD o tym, „czy dla mniszki […] przyzwyczajonej do różnych ograniczeń i do praktykowania ascezy obecny czas ma w ogóle prawo mieć jakieś znamiona kryzysu?”.

Zachęcamy także do lektury artykułów: Wojciecha Bonowicza „Przekopać plac małym palcem” o samoograniczaniu się twórcy, Moniki Rusin „Żywych obcowanie” o teatrze przed i w czasie pandemii oraz Jędrzeja Majki „Turystyka a kwarantanna” o „podróżowaniu umartwionym”.

Ponadto w dziale „Duchowość Ćwiczeń” Dariusz Wiśniewski SJ pisze o nauce św. Ignacego Loyoli zawartej w „Regułach [służących] do zaprowadzania ładu w jedzeniu”, a Stanisław Biel SJ, również odwołując się do doświadczenia i wskazówek Ojca Ignacego, podaje osiem zasad postępowania w strapieniu.

Numer zamyka wywiad „Formowanie? Trzeba postępować delikatnie”, w którym Damian Strączek rozmawia o formacji duchowej nie tylko kleryków z Barnabą Olszewskim OFM, duszpasterzem i formatorem, kustoszem sanktuarium św. Szymona z Lipnicy w Krakowie.

„W tym numerze «Życia Duchowego» chcemy przypatrzeć się duchowi uwięzionemu (bo ciało zamknięte), a jednak komunikującemu, jak się tylko da. A nawet więcej, bo niespodziewanie wyrywającemu się do kontaktu, do poczucia wspólnoty”. Pytanie, czy będziemy umieli pójść za głosem owego wyrywającego się ducha… Ufamy, że refleksja nad treściami zawartymi w numerze będzie w tym pomocna.