Jak pomóc młodym podejmować dojrzałe decyzje? Czyli takie, którym towarzyszy namysł nad ich przedmiotem, świadomość konsekwencji i gotowość wzięcia odpowiedzialności za to wszystko, co towarzyszy ich podejmowaniu i pojawia się „po”.

Dzieci uczą się poprzez doświadczanie. Jeżeli będą pozostawione z poczuciem winy same, nie poradzą sobie z tym wyjątkowo obciążającym uczuciem. Nie wykształcą akceptacji i sposobów uporania się z poczuciem winy. Będą tkwiły w starych mechanizmach obronnych, które w dorosłym życiu są nieprzystosowawcze. Dopiero w późniejszych latach pojawią się problemy, które mogą skierować takie osoby na drogę terapii.

Przyjęcie życia przez nasze dzieci i przekazywanie go dalej nie dokonuje się automatycznie. Zależy od tego, na ile my, rodzice, szanujemy „prawa życia” we własnej relacji małżeńskiej. Określenie „prawa życia” oznacza Boże nakazy wypisane w sercu każdego człowieka i konstytuujące ludzką osobę.

Bycie ojcem to podróż, proces, który nigdy się nie kończy, który może się stać cudowną ścieżką do poznania samego siebie. Jestem bardzo szczęśliwa i dumna, że mam u swego boku takiego mężczyznę, że mogę się przyglądać, jak buduje relacje z naszą córką i zmienia się dzięki niej. To prawdziwy dar, za który dziękuję Bogu każdego dnia.

Z Jerzym Zelnikiem, aktorem, rozmawia Elżbieta Ruman.

Doskonałe źródło pozwalające lepiej rozumieć ojcostwo stanowi Biblia. Słowo "ojciec" pojawia się tam wielokrotnie, w przeróżnych kontekstach. Błogosławione owoce może wydawać dla wzrastania w ojcostwie kierownictwo duchowe oraz modlitwa o dobre rodzicielstwo. Sądzę bowiem, że waga dialogu z Bogiem w kontekście pełnienia roli ojca jest ogromna.