Chrześcijańska droga, a to oznacza także chrześcijańskie duszpa­sterstwo, wymaga – i nie sposób przesadzić z przypominaniem o tym – adekwatnej koncepcji Boga. Jej zafałszowanie, przeakcen­towanie pewnych elementów pozostaje jednym z głównych zagro­żeń, jakie stają przed człowiekiem wierzącym.

Ludzcy mistrzowie, czy to urzędowi, czy samozwańczy, czasem wbijają się w dumę i zasłaniają sobą Mistrza, jakim jest Jezus, do siebie raczej prowadzą, a nie do Niego.

Mój Boże, oto gdzie zaprowadziło Cię Twoje Serce, gdzie zawiodła Cię Twoja miłość do nas! Dlaczego znajdujesz się tam, Panie Jezu, jeśli nie ze względu na to, że Bóg tak bardzo umiłował ludzi, że dał im swojego jedynego Syna i chciał, aby Ten cierpiał dla dobra ich dusz?

Jezu, jeśli więc cierpiałeś ze względu na Boga samego, cierpiałeś równocześnie z Sercem pełnym niezmierzonej miłości ku ludziom i z niezmierzonym pragnieniem zbawienia ich oraz uświęcenia...

Księża powinni być świadkami tego, że ubóstwo i materialny nie­dostatek, niemoc i cierpienie przybliżają człowieka do Boga. Po­winni sami uczyć się Jezusa Chrystusa nie z podręcz­ników teologii, lecz krocząc z ubogimi, odrzuconymi, cierpiącymi z powodu niesprawiedliwości.

Z ks. Stanisławem Haręzgą, biblistą, rozmawia Józef Augustyn SJ.