Takiego numeru jeszcze nie było! O „kobiecym punkcie wierzenia” piszą w nim same Autorki: Maria Miduch o „kobiecej twarzy Boga”, Elżbieta Wiater o „czterech Wspaniałych” z tytułem doktora Kościoła, Dorota Szczerba o mistyce kobiecej, a siostra Maria Katarzyna od Najświętszej Eucharystii o współczesnych mistyczkach karmelitańskich.

Joanna Petry Mroczkowska zastanawia się, czy „powołanie niewiasty realizuje się dziś w pełni” i jakie miejsce w Kościele przyznaje kobietom obecna sytuacja wynikająca z prawa kanonicznego.

Monika Białkowska opisuje niebezpieczeństwa klerykalizmu, który „karmi feministki”. Dlatego zachęca, by kobiety o swoje miejsce w Kościele zabiegały nie jako kobiety, ale jako osoby świeckie, ponieważ – jak zauważa – „im bardziej dopominamy się o swoje, «kobiece» miejsce w Kościele, tym bardziej z tej przestrzeni (i tak pozostając już w większości) rugujemy świeckich mężczyzn”.

Z kolei Ewa Kiedio pokazuje, jak w spojrzeniu na rolę kobiety w Kościele patriarchalny świat wpada nieraz w dwie skrajności: „od pogardy do idealizacji”. Tymczasem kobiety – jak zaznacza autorka – „coraz mocniej zaczynają (…) dostrzegać, że chociaż usłyszały na swój temat wiele podniosłych zdań i chociaż stanowią połowę wiernych Kościoła katolickiego, w praktyce mają bardzo ograniczoną możliwość współdecydowania o nim”.

Współdecydowanie o Kościele osób świeckich, w tym kobiet, to także ważny wątek w naszej „rozmowie duchowej” z Zuzanną Radzik. Podkreśla ona potrzebę wypracowania w Kościele „kultury konsultacji, słuchania i włączania”. Jak mówi: „Kobiety mają aspiracje, uczestniczą w różnych dziedzinach życia. W świecie, choć nie do końca idealnym, jest na nie miejsce, w Kościele nie zawsze. I dotyczy to nie tylko kobiet, ale w ogóle świeckich. Jakbyśmy jeszcze ciągle nie do końca wierzyli, że wszystko się pozmieniało”.

W numerze publikujemy refleksję nie tylko katoliczek. Pierwsza w Polsce rabinka Małgorzata Kordowicz przedstawia „kobiecy punkt działania w judaizmie ortodoksyjnym”, diakon Wiktoria Matloch opowiada o ordynacji kobiet w Kościele luterańskim, a Anna Wilczyńska w artykule „Wspólnota i proste odpowiedzi” oddaje głos Polkom, które przeszły na islam.

Zachęcamy też do lektury tekstów w dziele „Modlitwa i życie”, a w nim refleksje o życiu duchowym kobiet w pełnym zabiegania życiu zawodowym, zakonnym czy rodzinnym…

Dominika Szczawińska-Ziemba, odwołując się do swoich radiowych wywiadów i reportaży, zastanawia się, „czy kobiety inaczej rozpoznają swoje powołanie i mają inną wrażliwość na Boga”. W tekście wraca do swoich radiowych rozmów między innymi z prof. Anną Świderkówną, dr Wandą Półtawską czy siostrą Anną Bałchan ze Stowarzyszenia PO-MOC.

Maja Komasińska-Moller pisze z kolei o macierzyństwie. Jak wyznaje, bycie mamą jest dla niej „drogą do stawania się bardziej sobą – kobietą, żoną, przyjaciółką. Jest drogą, która nie jest prosta, ale która jednocześnie wiele rzeczy upraszcza, bo pokazuje, co jest w życiu najważniejsze”.

O swoich spotkaniach na drodze wiary opowiada też młoda wolontariuszka Drabiny Jakubowej Agata Rossa. W swoim świadectwie wspomina między innymi siostry zakonne, które stały się dla niej wzorem kobiecości i wiary: „Zaufanie, zawierzenie Panu Bogu całego swojego życia pociągnęło je do wielkich rzeczy. (…) Pomimo niejednokrotnego zwątpienia, do którego szczerze się przyznawały, (…) wierzyły, że Pan Bóg je kocha i powołuje”.

„Wszystkie teksty składające się na ten numer «Życia Duchowego» zostały napisane przez kobiety, nie są jednak adresowane tylko do kobiet” – czytamy we wstępie do numeru. Zachęcamy więc do lektury wszystkich zatroskanych nie tylko o miejsce kobiet w Kościele, ale o rolę w nim wiernych świeckich.