Słowa „szczęśliwy” i „szczęście” pojawiają się praktycznie wszędzie i we wszystkich bez mała językach świata. W greckich systemach filozoficznych, jak śpiewała kiedyś Irena Santor, „kowalem swego szczęścia każdy bywa sam”. W antropologii biblijnej jest zupełnie inaczej. Już w pierwszych rozdziałach Księgi Rodzaju czytamy: „Nie jest dobrze, aby człowiek był sam” (por. Rdz 2,18). Do szczęścia każdy z nas potrzebuje drugiego… Nie tylko człowieka, ale przede wszystkim Boga.

W Starym Przymierzu drogą do szczęścia jest Prawo Pańskie. To ono – jak napisze św. Paweł – było wychowawcą, który prowadził do wiary w Chrystusa (por. Ga 3,24–25). Wraz z Chrystusem pojawia się nowa recepta na szczęście, która nie tylko nie stoi w sprzeczności z tą starotestamentalną, lecz jest jej kontynuacją i pogłębieniem. Jezus wykłada ową receptę w Kazaniu na Górze i to właśnie ono jest tematem przewodnim obecnego numeru.

Patrzymy na nie z różnych punktów widzenia, poprzez różne charyzmaty podarowane Kościołowi i obecne w nim powołania. O Kazaniu na Górze piszą dla nas między innymi: ks. Stanisław Wronka, ks. Wojciech Węgrzyniak, Krzysztof Leśniewski, Anna Bodzińska NDS, ks. Stanisław Witkowski, Maria Miduch, Ignacy Rogusz OCist., Celestyn Cebula OFM, Wojciech Jędrzejewski OP. Publikujemy też na ten temat wywiad z Janem Grosfeldem, świadectwo ks. Nikosa Skurasa oraz dwa artykuły w dziale „Duchowość Ćwiczeń” – Tadeusza Hajduka SJ i Henryka Dziadosza SJ.

Oczywiście nie wyczerpujemy całego bogactwa zawartego w Kazaniu na Górze. Chcemy jednak przede wszystkim zachęcić do wpatrzenia się w Jezusa, który jest prawdziwą drogą do życia pełnego, czyli do szczęścia, i to szczęścia wiecznego.